Sa isang emosyonal na pagkakataon, si Doc Liza Ong ay umiiyak sa unang gabi ng burol ni Doc Willie Ong. Ang pagkamatay ni Doc Willie, isang kilalang doktor at public health advocate, ay nagdulot ng labis na kalungkutan hindi lamang sa kanyang pamilya kundi pati na rin sa maraming tao na kanyang tinulungan at inspirasyon. Ang burol na ito ay naging isang pagkakataon para sa mga tao upang magtipon-tipon at magbigay-galang sa isang taong nagbigay ng malaking kontribusyon sa larangan ng kalusugan sa Pilipinas.

Nang dumating ang mga bisita sa burol, agad na ramdam ang sakit at lungkot sa paligid. Ang mga tao mula sa iba’t ibang sektor ng lipunan ay nandoon upang magbigay ng kanilang pakikiramay at suporta. Ang mga tagasuporta ni Doc Willie, kasama ang kanyang mga kaibigan at pamilya, ay nagtipun-tipon upang ipakita ang kanilang pagmamahal at paggalang. Ang bawat isa ay may kanya-kanyang kwento at alaala tungkol kay Doc Willie na nagbigay-diin sa kanyang magandang puso at malasakit sa kapwa.

Si Doc Liza, bilang asawa ni Doc Willie, ay walang kapantay ang sakit na nararamdaman. Sa kanyang pag-iyak, lumabas ang lahat ng emosyon na kanyang pinigil sa mga nakaraang araw. Ang kanilang pagsasama ay puno ng pagmamahalan at suporta sa isa’t isa, at ang biglaang pagkawala ni Doc Willie ay nagdulot ng malaking kawalan sa kanyang buhay. Ang kanyang mga luha ay simbolo ng hindi lamang pagdadalamhati kundi pati na rin ng pasasalamat sa mga taon ng pag-ibig at pagkakaibigan na kanilang pinagsaluhan.

Sa kanyang mga pahayag sa harap ng mga bisita, sinabi ni Doc Liza na ang kanilang pagsasama ay puno ng mga alaala na hindi niya malilimutan. Ibinahagi niya ang mga simpleng bagay na kanilang ginawa, mula sa mga tawanan sa bahay hanggang sa mga seryosong usapan tungkol sa kanilang mga pangarap at layunin. Ang mga alaala na ito ay nagbigay liwanag sa kanyang mga luha, at ang kanyang mga salita ay nagbigay-inspirasyon sa mga tao sa paligid. Ang kanyang lakas sa kabila ng sakit ay nagpakita ng kanyang determinasyon na ipagpatuloy ang mga advokasiya na kanilang pinagsaluhan.

Maraming mga kaibigan at kasamahan sa industriya ng kalusugan ang dumalo sa burol. Ang kanilang presensya ay nagbigay ng suporta at aliw kay Doc Liza. Ang mga taong ito ay nagbahagi ng kanilang mga kwento at alaala kay Doc Willie, na nagpatunay na ang kanyang mga nagawa ay hindi malilimutan. Ang mga mensahe ng pakikiramay at suporta mula sa mga bisita ay nagdasal at nagbigay-inspirasyon kay Doc Liza sa mga panahong ito ng pagsubok.

Sa kabila ng kanyang kalungkutan, si Doc Liza ay patuloy na nagbigay ng lakas sa kanyang mga bisita. Sa kanyang mga pahayag, sinabi niya na ang buhay ni Doc Willie ay puno ng layunin at pagmamahal sa mga tao. Ang kanyang mga advokasiya sa kalusugan ay patuloy na magiging inspirasyon sa mga tao, at ang kanyang legado ay mananatili sa puso ng bawat Pilipino. Ang kanyang mga pahayag ay nagbigay-diin na kahit sa kabila ng pagkawala, ang pagmamahal at alaala ni Doc Willie ay mananatili at magbibigay ng lakas sa lahat.

Ang unang gabi ng burol ay puno ng emosyon at pagninilay-nilay. Ang mga tao ay nagtipon-tipon hindi lamang upang magbigay-galang kundi upang ipakita ang kanilang suporta at pagmamahal kay Doc Liza at sa pamilya ni Doc Willie. Ang mga alaala at kwento na ibinahagi ng mga bisita ay nagbigay ng liwanag sa madilim na pagkakataon na ito. Ang bawat kwento ay isang paalala ng mga aral at inspirasyon na naipasa ni Doc Willie sa kanyang mga pasyente at sa mga tao sa kanyang paligid.

Habang patuloy ang pagdaloy ng mga bisita, ang mga luha ni Doc Liza ay nagbigay-diin sa tunay na damdamin ng pagkawala. Ang kanyang pag-iyak ay nagpakita na kahit gaano pa man tayo katatag, may mga pagkakataon na ang sakit at lungkot ay hindi maiiwasan. Mahalaga ang pagkakaroon ng mga tao sa ating paligid na handang makinig at umalalay sa atin sa mga panahong ito. Ang mga bisitang nagdala ng mga bulaklak at mga alaala ay nagsilbing suporta kay Doc Liza at sa kanyang pamilya.